سیرِ تاریخی و حدت الوجود و وجوه تمایز آن با وحدت الشهود
کنفرانس علمی - تحقیقی
الیوم مؤرخ 2/ 6/ 1401هـ خ دانشمندی محترم معاون سرمحقق برهان الدین نظامی کنفرانس “علمی - تحقیقی “ خویش را تحت عنوان«سیرِ تاریخی و حدت الوجود و وجوه تمایز آن با وحدت الشهود» درمحضر دانشمندان و اهل تخصص در معاونیت بخش علوم بشری اکادمی علوم افغانستان ارایه نمودند.
مبحث وحدت الوجود یکی از پرقدرت ترین و با مبناترین مباحث عرفانی با تعبیرهای(وجود شناسی، معرفت شناسی و روانشناسی) در توالی تاریخ و درگسترۀ معرفت بشری نقطۀ عطف تفاسیر و تأ ویلات بوده است.
مبحث هذا مدخلی بر تبیین و توضیح شمّۀ از این نظریات و تأویلات عرفانی پرداخته،
مبنای نخستین تولد و رشد این طرز بینش را درجوامع مختلف بشری و در بین نحله های معرفتی قابل تعبیر و تأویل می داند، همچنان به اصالت بحث عرفای اسلامی و تأویلات آنها نیز اشارات ارزشمندی دارد.
چون: بحث وحدت الوجود و وحدت الشهود یکی از بحثهای بزرگ در بخش الهیات محسوب می¬گردد، دقیقاً بازتاب این سیر تاریخی و تمایلِ جماعت بزرگی از متصوفین و عرفای اسلامی به مشرب وحدت الوجود، نشان دهندۀ این مطلب است که نحله های مختلف بشری و پیروان سایر ادیان سماوی، مصنوعی، متفکرین، فلاسفه و اندیشمندان؛ راهِ وصول به حقیقت هستی را پیوسته دنبال نموده، اسباب و تعبیرات خیالی و تفاسیر هستی را مطابق ذوق و برداشت خویش از مکوَّناتِ هستی وسیلۀ اتصالِ به حق دانسته در باب وصل به حقایق اشیاء به آن طرز بینش متکی بوده اند.
اما نحوه و مبنای معرفتی این طرز بینش، در اسلام همانا معرفت و شناخت مسیر وصول به معرفت الله مطابق به هدایات قرآنی و احادیث نبوی«ص» قابل تأویل و تفسیر می¬باشد. و به حکم «وَأَنَّ هَذَا صِرَاطِي مُسْتَقِيمًا فَاتَّبِعُوهُ وَلَا تَتَّبِعُوا السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِكُمْ عَنْ سَبِيلِهِ»(انعام:آیه،153) عرفای مسلمین گزینش طریق نموده اند.
...
و من الله التوفیق
